Eindelijk komt parlementslid Shailiny Tromp-Lee (MEP) naar voren, meer dan 12 uur na de stemming in het parlement, om de reden voor haar standpunt in het parlement uit te leggen. Dit heeft betrekking op de vergadering over de wet op het homohuwelijk. Ze legt uit dat haar acties, of het gebrek daarvan, werden veroorzaakt door een intern dilemma tussen haar geloof en haar kernovertuigingen.
Ze geeft toe dat haar rol in wat er woensdag is gebeurd op dit moment een heet hangijzer is. “In mijn 7 jaar in het parlement is dit mijn eerste keer dat ik me heb onthouden, en ik wil dat je weet dat het mijn beslissing was.” Ze voelt ook de noodzaak om uit te leggen waarom ze zich heeft onthouden van stemmen over een wet van deze aard. “Ik wil van de gelegenheid gebruikmaken om oprecht met jullie te zijn en mijn ‘pure’ emoties te delen.”
Deze wet is vanaf het begin heel moeilijk voor mij geweest. Er heeft een zwaar intern debat plaatsgevonden en het is nog steeds aan de gang. Ik ben verscheurd omdat ik beide kanten begrijp.” Ze legt uit dat ze afkomstig is uit een zeer religieuze familie, die de basis van haar geloof vormde en haar vrede en stabiliteit gaf. Maar ze wijst op iets dat recentelijk in haar familie is gebeurd, wat een groter gewicht op haar gedachten heeft gelegd. “Elke dag klop ik op Gods deur om dank te zeggen en om zegen te vragen. In mijn leven heb ik gebeden of Hij wonderen wil verrichten aan de gezondheid van mijn kind en mijn echtgenoot. God heeft het wonder in mijn leven verricht; Hij heeft mijn kind en mijn echtgenoot genezen.”
Het dilemma komt echter voort uit haar andere overtuiging. “Aan de andere kant voel ik dat het gezegde ‘liefde is liefde’ waar is. Ik voel niet dat het aan mij is om te beslissen wie wel of niet kan liefhebben. Het is niet aan mij om het geluk van anderen te belemmeren. Wie ben ik om liefde te beoordelen? Ik ben ervan overtuigd dat mijn God een God van liefde is.”
In haar bericht op Facebook geeft ze toe dat haar dilemma significant is en haar interne debat ook sterk is.
“Gedurende mijn levensreis heb ik altijd mijn mening kunnen verdedigen. Het feit is dat dat voor dit onderwerp nog steeds niet het geval is.” Op deze manier geeft ze aan dat alles draait om de twijfel over welke positie ze moet innemen over de kwestie van het homohuwelijk. En omdat ze de twijfel niet kon oplossen, besloot ze zich te onthouden van stemmen.
